Nowości – czerwiec 2011
DROGA – Cormac McCarthy. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2010.
Opowieść o skazanej na tragiczny koniec wędrówce, podana zaskakująco pięknym językiem, w najbardziej ponurych momentach osiągającym lotność poezji – jakby cmentarne ballady Nicka Cave’a czy Toma Waitsa przepisać na oszczędną, chirurgiczną prozę. „Droga” to czarna jak węgiel elegia o tym kolorowym raju, w którym żyjemy, nie zdając sobie sprawy z naszego szczęścia. Niewiele znam książek tak silnie grających na emocjach.
Jacek Dukaj
Ostatnie chwile naszej planety. Ostatni ludzie – krwiożercze bestie. Ostatnie ślady naszej cywilizacji – puszka coca-coli i strzępy starych gazet. Piekło apokalipsy spełnionej w uhonorowanej Nagrodą Pulitzera powieści Cormaca McCarthy’ego. Tę książkę czyta się ze ściśniętym gardłem i pełnym przerażenia zachwytem…
W przyszłości, która może zdarzyć się jutro lub za tysiąc lat, nastąpił straszliwy kataklizm, który zniszczył naszą cywilizację i większość życia na Ziemi. Wszędzie zgliszcza i ciemność. Kamienie pękają od mrozu. Ani jednego ptaka, ani jednego zwierzęcia, gdzieniegdzie tylko bandy zdziczałych kanibali. Na tle martwego pejzażu dwie ruchome figurki – to ojciec i syn przemierzają zniszczoną planetę. Przed nimi pełna niebezpieczeństw droga w nieznane, wokół nich – świat umarłej nadziei, rozpaczy, strachu, a w nich – wciąż tląca się miłość…
GRECKIE POMIDORY – Joanna Nicklasson-Młynarska, Mikael Backman. Warszawa: Czarna Owca, 2010.
Na spełnianie marzeń nigdy nie jest za późno! Zawsze można zacząć od początku, oderwać się od monotonii życia i odnaleźć siebie na nowo. Autorzy książki nie chcą żyć zgodnie z sentencją Johna Lennona: „Life is what happens to you while you’re busy making other plans”. W wieku pięćdziesięciu lat decydują się na kupno domu w niewielkiej wiosce rybackiej Sigri (archipelag wysp greckich), gdzie znajdują spokój i energię do dalszego działania. Opisane z humorem i pasją codzienne spotkania z mieszkańcami wioski pełne są wzruszeń, które pozwalają spojrzeć inaczej na siebie i własną kulturę.
M JAK MERDE! – Stephen Clarke. Warszawa: W.A.B., 2010.
Pisanie M jak Merde było niesamowitą zabawą. Nie mówię tego po to, żeby poprawić Wam humor stwierdzeniem, że lubię swoją pracę, ale dlatego, że według mnie tę przyjemność da się wyczuć w trakcie lektury. Cała książka to jeden wielki uśmiech.
Stephen Clarke
Ta książka łączy w sobie nieroztropność Bridget Jones z zuchwałością Jamesa Bonda… Oko do detalu i cięty dowcip Clarke’a sprawiają, że zwykła codzienność wydaje się surrealistyczna.
„Publisher’s Weekly”
Genialna parodia klasycznych powieści kryminalnych. Czy Paul West, bohater M jak Merde!, zda egzamin na Jamesa Bonda, czy raczej ulegnie kobiecemu urokowi i da się wykorzystać kuszącej M?
Następna część przygód Brytyjczyka znanego z poprzednich powieści Stephena Clarke’a. Paul po raz kolejny przyjeżdża do Francji i już od pierwszych chwil wie, że nie będzie to spokojny pobyt. Jego przyjaciółka Elodie wychodzi za mąż za francuskiego arystokratę i milionera. Zadaniem Paula jest przygotowanie przyjęcie weselnego. W dwa tygodnie!
A bohatera zajmuje także tajemnicza Gloria Monday, zwana przez wszystkich M. Piękna kobieta zabiera Paula na wybrzeże. Zapowiada się romantycznie, jednak M zaczyna się dziwnie zachowywać: znika na całe dnie i prowadzi podejrzane rozmowy telefoniczne. Czy to możliwe, żeby ta wspaniała dziewczyna chciała… zabić prezydenta Francji?!
NAKARMIĆ WILKI – Maria Nurowska. Warszawa: W.A.B., 2010.
Kasia, absolwentka warszawskiej SGGW, przyjeżdża w Bieszczady, by zebrać materiał do pracy doktorskiej o wilkach. W stacji naukowej przebywają już Olgierd i Marcin. Mężczyźni nie wierzą, że ich nowa towarzyszka wytrzyma trudy życia w lesie. Kasia jednak okazuje się osobą nie tylko odporną na niewygody, ale też wyjątkowo odważną. Pierwsza nocna obserwacja wilków staje się początkiem wielkiej fascynacji Katarzyny, a kolejne, coraz bliższe spotkania z watahą sprawiają, że między dziewczyną a wilkami wytwarza się niemal mistyczną więź. W jej obliczu wszystkie miejskie rozczarowania tracą znaczenie. Kasia angażuje się obronę okrytych złą sławą zwierząt, sprowadza do pobliskiej wsi owczarki podhalańskie, mające odstraszać drapieżniki i trzymać je z dala od ludzkich zagród. W końcu wchodzi w drogę miejscowemu kłusownikowi, narażając własne życie. W tym samym czasie między nią a Olgierdem rodzi się uczucie. „Nakarmić wilki” to powieść, jakiej dotąd w Polsce nie było. W pisarstwie Marii Nurowskiej pojawił się nowy, intrygujący temat.
STUDIO SEX – Liza Marklund. Warszawa: Czarna Owca, 2010.
Przerażające zbrodnie, kryminalne zagadki, od których rozwiązania zależy życie.. Skorumpowani politycy, policyjne machinacje, porno-biznes, psychopatyczni seryjni mordercy… Misterna konstrukcja, wnikliwe studium zbrodni, nagłe i nieoczekiwane zwroty akcji, śledztwo trzymające w napięciu od początku do końca… Młoda dziennikarka Annika Bengtzon pracuje „na stażu” w jednym ze sztohholmskich tabloidów i marzy o tym, by dostać tam stałą pracę. Pod nieobecność redakcyjnej koleżanki odbiera telefon – anonimowy świadek donosi, że na jednym z miejskich cmentarzy znajdują się zwłoki młodej kobiety… Dla Anniki może to być wielka szansa. Nagłośnienie tego zdarzenia i rozplątanie kryminalnej zagadki, mogłoby jej bardzo pomóc w karierze zawodowej. Annika postawia samodzielnie wytropić mordercę… Zaprowadzi ją to do miejsc w jakich nigdy nie spodziewała się znaleźć, do świata sztokholmskich sex-clubów i szemranych interesów… Musi także odpierać ataki redakcyjnych „koleżanek”, które chciałyby przypisać sobie jej sukcesy. Wszystko wskazuje na to, że w zabójstwo może być zamieszany znany polityk… Atmosfera coraz bardziej gęstnieje, trudno powiedzieć czy to Annika tropi mordercę, czy też sama jest tropiona…
Liza Marklund (ur. w 1962) – popularna szwedzka powieściopisarka i dziennikarka, autorka książek: The Bomber, Gömda, Studio sex, Paradiset, Prime Time, Den röda vargen, Asyl oraz wydanego w Polsce Rewanżu. Zrezygnowała z dziennikarstwa, by poświęcić się literaturze. Prowadzi kampanie przeciw przemocy wobec kobiet, bierze aktywny udział w społecznych debatach dotyczących problemów demograficznych. Popularność przyniosła jej seria dusznych, prawdziwie „czarnych” kryminałów, których bohaterką jest dziennikarka-detektyw Annika Bengtzon. Dwie powieści z tej serii zostały sfilmowane.
DOLNOŚLĄSKIE – Krzysztof Bzowski, Michał Jurecki, Eliza Malawska-Klusek. Olszanica: Bosz, 2010.
Przewodnik prowadzi czytelnika przez pełen zabytków i skarbów przyrody region Dolnego Śląska – od Wrocławia po malownicze sudeckie krajobrazy. Tematyczne trasy – szlakiem zamków i rezydencji, sanktuariów i klasztorów, przez przyrodnicze atrakcje – ułatwiają zaplanowanie wyprawy po tej bardzo ciekawej, a nie zawsze docenianej części Polski.
Pomocą dla turysty są też liczna mapy i plany oraz informacje praktyczne.
JAK CZYTAĆ WIZERUNKI ŚWIĘTYCH – Józef Marecki, Lucyna Rotter. Kraków: Universitas, 2009.
Na każdym kroku spotykamy się z rzeźbami i zabytkami sztuki malarskiej, wyobrażających postacie biblijne, świętych, błogosławionych oraz osoby uznane za świątobliwe. Pełne ich są muzea, galerie sztuki, ulice, niekiedy nawet prywatne domy, kaplice przydrożne, a nade wszystko świątynie. Ze ścian kościołów spoglądają na nas z powagą liczne święte matrony, rycerze, władcy, kobiety i mężczyźni odziani w habity, powłóczyste szaty lub wręcz odarci z nich, poddawani najwymyślniejszym torturom lub pokutujący w niedostępnej samotni. W większości przypadków opatrzeni są niezrozumiałymi przedmiotami, które na pierwszy rzut oka wydają się jedynie wymyślną częścią kompozycji. Wiele z tych przedstawień dla współczesnego człowieka stanowi zbiór niezrozumiałych elementów, czasem wręcz czysto dekoracyjnych.
Leksykon niniejszy będzie pomocny dla badaczy symboliki chrześcijańskiej, dla artystów, hagiografów oraz znawców duchowości chrześcijańskiej, a także do tych wszystkich, którzy, pragnąc zidentyfikować bezimiennych świętych spoglądających z obrazów, pociągnięci ich przykładem chcą osiągnąć bliskość Boga, czyli świętość.
STEREOTYPY NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI – Maria Chodkowska i in. Lublin: Wydawnictwo UMCS, 2010.
Źródła stereotypów niepełnosprawności i osób nią obciążonych w kręgu kultury europejskiej Mechanizmy kształtowania się stereotypów dotyczących osób z niepełnosprawnościa Stereotypy odnoszące się do osób z upośledzeniem umysłowym – konsekwencje i sposoby zmiany Ustosunkowanie uczniów gimnazjum do niepełnosprawnych kolegów – w poszukiwaniu konsekwencji stereotypowego myślenia
TRUDNA DOROSŁOŚĆ OSÓB Z ZESPOŁEM DOWNA – pod red. B. Kaczmarek. Kraków: Impuls, 2010.
W prezentowanej publikacji nakreślono Czytelnikowi fundamentalne pytania: co się stanie z ukochanym dzieckiem z Zespołem Downa jeśli zabraknie rodziców? Autorzy poszczególnych tekstów próbują zmierzyć się z nieznanym obszarem ludzkiego doświadczenia i wypełnić go rozwiązaniami, które mogłyby wspomóc tę trudną dorosłość. Oczywiście nie chodzi tu o gotowe recepty, ale o zauważanie problemu i poważne go potraktowanie. Wzrost średniej długości życia w ogólnej populacji powoduje zwiększająca się liczbę osób starszych z ZD, co wiąże się ze średnią długością ich życia, która obecnie wynosi około 57 lat. Przesunięcia demograficzne w gronie osób z ZD wskazuje, że w niedalekiej przyszłości będzie to bardzo liczna grupa ludzi dorosłych, potrzebujących wsparcia. Obecny kryzys systemu edukacji osób niepełnosprawnych intelektualnie, który generalnie nie jest przygotowany na zmieniającą się sytuację, musi nie tylko napawać troską, ale motywować do podjęcia celowych działań. Słowa T. Sobolewskiego (2009) mogą bez wątpienia być ilustracją (wyartykułowanych, bądź też nie) przemyśleń wielu rodziców dorastających i dorosłych dzieci z zespołem Downa. Niebagatelne znacznie ma fakt, że osoby dorosłe z ZD są podwójnie pokrzywdzone przez los, ponieważ śmierć osób najbliższych, jakimi są rodzice, powoduje utratę najbliższego środowiska, konieczność opuszczenia miejsca zamieszkania i przeprowadzenie się do nowej grupy społecznej i nowego miejsca, jakim w Polsce jest najczęściej instytucja Domu Pomocy Społecznej. Sytuacja ludzi starszych z zespołem Downa nasuwa jedno bardzo proste (choć trudne w realizacji) wyzwanie: należy szukać nowych rozwiązań, które dla tych osób oraz ich rodzin będą najlepsze tj. będą spełniały podstawowe prawo każdego człowieka – prawo do godnego życia. To zadanie należy podjąć niezwłocznie.
Publikacja podzielona jest na rozdziały poświęcone kolejno problemom biologicznym, psychologicznym, edukacyjnym, społeczno-zawodowym a ostatni refleksjom rodzeństwa dorosłych osób z zespołem Downa.
ZAGOSPODAROWANIE TURYSTYCZNE – Andrzej Kowalczyk, Marta Derek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010.
Podział urządzeń i usług turystycznych Podstawowe koncepcje zagospodarowania turystycznego, uwzględniając przy tym wyniki z najważniejszych opracowań polskich i światowych Wybrane problemy planowania zagospodarowania turystycznego wraz z licznymi przykładami Infrastruktura i usługi Zagospodarowanie ze względu na potrzeby poszczególnych form turystyki: wypoczynkowej, przyrodniczej, kulturowej, rekreacyjno-sportowej i biznesowej.